Stal ferrytyczna - swoją nazwę zawdzięcza obecnemu w jej strukturalnej budowie ferrytowi. Głównym dodatkiem stopowym, prócz niewielkiej zawartości węgla (1,2%), jest chrom (11,5-17%). Niektóre gatunki są wzbogacone również o molibden (Mo), tytan (Ti) czy niob (Nb). Jest stalą magnetyczną. Przy produkcji nie może być utwardzana przez obróbkę cieplną, ale przez obróbkę na zimno już owszem.

Stal austenityczna - nazwa nawiązuje wprost do struktury czyli tzw. austenitu. Zawiera do 0,15 % węgla i 16-21% chromu i przede wszystkim minimum 8% dodatku niklu (Ni), dzięki czemu zyskuje wysoką odporność na korozję. Właściwość ta rośnie wraz z kolejnymi dodatkami stopowymi – jak chrom, molibden i tytan. W przeciwieństwie do stali martenzytycznej, stal austenityczna nie jest hartowana podczas procesu produkcji. Posiada też prawie dwukrotnie wyższe wartości wydłużania niż stale ferrytyczne.

Stal martenzytyczna - stal austenityczna schłodzona w procesie produkcji ulega zahartowaniu i zyskuje strukturę martenzytyczną. Mimo że nie jest tak odporna na korozję jak stale austenityczne i ferrytyczne, posiada wysokie własności wytrzymałościowe i wysoką odporność na ścieranie. Jak na stal nierdzewną, charakteryzuje się stosunkowo wysoką zawartością węgla (od 0,08 do 0,5%). Zawartość chromu w tej stali wynosi 12-17,5%. Stal martenzytyczna charakteryzuje się znacznie większą twardością i odpornością na ścieranie niż stal ferrytyczna i stal austenityczna, jest jednak trudno spawalna. Uzyskana struktura martenzytyczna jest magnetyczna.